หทัยใต้เงาจันทร์

ร่างบอบบางก้าวอย่างเชื่องช้าไปตามผืนทรายที่เป็นดั่งพรมที่ทอดยาวออกไปโดยไม่มีวันสิ้นสุด ความนุ่มละเอียดของเม็ดทรายที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าทำเอาหญิงสาวเคลิ้มไป เธอยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่บริเวณกว้าง รอบๆ ที่แห่งนี้มีแต่ทะเลทรายและต้นไม้เพียงเล็กน้อย แขนเรียวอ้าออกขนานกับพื้มพรมสีทราย เซเนียตาลุกวาวเมื่อทอดสายตาขึ้นไปบนฟากฟ้า คืนนี้เป็นคืนเดือนเพ็ญ แสงจากดวงจันทร์จึงส่องสว่างยิ่งกว่าแสงอื่นใด เลือดนักเต้นในกายเธอพุ่งพล่าน หญิงสาวไม่รอช้า ร่างระหงเคลื่อนกายพลิ้วไหวในชุดผ้าแพรสีสว่างท่ามกลางแสงเหลืองนวลจากพระจันทร์ดวงโต รอยยิ้มแห่งความสุขแต่งแต้มอยู่บนใบหน้างามผุดผาดประดุจเทพธิดา เซเนียยังคงร่ายรำตราบใดที่พระจันทร์ยังลอยค้างฟ้า โดยหารู้ไม่ว่า บนผืนทรายแห่งนี้ ไม่ได้มีเธออยู่เพียงผู้เดียว

กษัตริย์หนุ่มเจ้าของดวงเนตรสีราตรีกาลดำริในพระทัยแล้วว่า

            นี่แหละ...นางในหทัยของพระองค์!

++พูดคุย++

เอาบทนำลองมาให้อ่านกันก่อนค่ะ มุกเพิ่งเคยเขียนแนวนี้เป็นครั้งแรก เลยรู้สึกว่ามันเขียนยากมาก ทั้งคำราชาศัพท์เอย อะไรต่างๆ เอย แตกต่างจากนิยายรักหวานแหววแบบที่เคยแต่งมาโดยสิ้นเชิง แต่มุกก็จะพยายามนะคะ ถ้าเจอข้อผิดพลาดตรงไหน ติได้เลยค่ะเต็มที่ มือใหม่ น้อมรับคำติทุกชนิดค่ะ

ฝากด้วยนะคะ